- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
عـطـر نـفـست مسیـح را زنـده کـند با بوی تو گـل شکـوفد و خـنده کند چـشمم که به گـنبد تو میافـتـد، دل عــطـر صلـوات را پـراکـنـده کـنـد ********** هاشم وفائی ********** ما سـوی تو از روز الـست آمدهایم با جلـوه و جان حق پـرست آمدهایم ما را به کـرامـتی دگر مهـمـان کن امروز هـمه کاسه به دست آمـدهایم ********** هاشم وفائی ********** مــن ذرّهام و تـــو آفـــتــابــم آقـــا در آتـش شــرم خـود کــبــابــم آقــا با جـوشـشی از سـلام خـود آمـدهام لـب تـشنۀ یک جـرعـه جـوابـم آقـا ********** هاشم وفائی ********** گر عرض سلام اولین هدیۀ توست ره توشۀ آخـرت همین هدیۀ توست ای زائـر آئـیــنـۀ هــشــتـم ایـن جـا ذکر صلـوات بهتـرین هـدیۀ توست ********** هاشم وفائی ********** ما خـسته و دلشکـستهایم و مضطر چـشم همه نـوکـرانـتـان بـر این در هرچـند بهـشت را ضمـانت کـردید یک گوشۀ صحن قدس ما را خوشتر ********** محسن ناصحی ********** ما شیعۀ توأیم و بر این ادعا خوشیم در روضهها به گریه برای شما خوشیم گاهی به مشهدیم و زمانی به کربلا یکدم به یا حسین و دمی با رضا خوشیم ********** محسن ناصحی **********
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
تـسلیـمـم ای کـریـم که زنـدانیام کنید فکـری برای بیسر و سامـانیام کنید بخشش بس است، عمر من بینوا گذشت من را مـؤاخـذه به هـوسـرانیام کـنید باشد روا ز کثرت عـصیان ردم کـنید آقای من نـظر به پـشـیـمـانـیام کـنـیـد بـال مـرا تعـلّـق نـفـسم شـکـسته است از خود تهـی کـنید مـرا، فـانیام کـنید آتش زدم به بال و پرم پیـش چـشم تان تـا که تـوجـهـی به پـریـشانیام کـنـیـد من حاضرم قسم بخورم خوب میشوم ای مهـربان اگر که خـراسـانیام کنید تاریکم و به جلوۀ شمس الشموسیاش با هـر فـرازِ جـامـعـه نـورانیام کـنید تنها خـوشـم به بـابِ جـواد الائـمـهاش آن دور و بر مرا سگ دربانیام کنید گـریان شدن برای حـسین است آبـرو با سـوز و آه و زمـزمه بارانیام کنید تشنه، هزار و نهصد و پنجاه ضربه خورد یـاد عـزیـز فـاطـمـه قـربـانیام کـنـیـد من را ببخش اگر که از این غم نمردهام من را حـلال، بهر گـران جانیام کنید
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
جامها بیتاب از رزقِ شراب و بادهاند صحنها بهر حـضور سائـلان آمـادهاند با امیـد وصـل این جنّـت تـقـلا میکنند ذرّههـایی که مـیـان راه، بـیـن جـادهانـد کوثر است آب میان صحن و پاکم میکند حوضهای این حرم الحق که فوق العادهاند مادرم میگفت: سجاده نمیخواهد حـرم سنگ های خاکیاش بالاتر از سجادهاند" چند عاشق با دو چشم خیس از راه آمدند گوشۀ باب الجـوادت از نـفـس افتادهاند عـدهای با نام زیـبای تو مـستی میکنند عدهای هم دور مرقد جامعه سر دادهاند: "یا ولـی الله ضـامن شـو گـنهـکـار آمده تا همینجا هم به لطف توست راهم دادهاند نسل در نسلت همه آقـا و اهل بخـششند نسل در نسلم همه محتاج و نوکر زادهاند" اهل ایمان شد هر آن کس که نگاهش کردهای وای بر آنها که از چـشم شما افتادهاند
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
تو آن امـام غـریـبی، تو آن امام رئـوف در این کرانه، به خورشید بی بدل معروف غزال خسته دوبیت اشک پیش پایت ریخت همین که شد به نگاهش نگاه تو معطوف به یک اشارۀ ابـرو « نَهَیْتَ عَنْ مُنکَر« به مهربانی لبخـند « اَمَرْتَ بِا لْمعروف« تو نـور را به دلـم ریـخـتـی، نفـهـمـیـدم نبود سنـخـیـتی بـین ظـرف با مظـروف وزیده عطر بهشت از شمـیـم گـیـسویت ندیده است به خود چهرۀ تو رنگ خسوف برای وصف تو تنهـا سکـوت بـاید کرد هنوز لـنگ حروفم، هـنوز لنگ حروف دو خط روایت «ابن شبیب» را خواندم که پا به پای دلم سوخت برگ برگ لهوف ورق ورق دل من پـر کـشـیـد تا گـودال که «دعبل» آمد و سر داد روضۀ مکشوف
: امتیاز
|
مدح حضرت علی بن موسی الرضا علیهالسلام
پنجره فـولاد هر دم یک گـره وا میکند نام تو در این حـرم کـار مسیـحا میکند از گذشته هر زمان تا روزگارم تیره شد دل مرا در گوشه صحـن تو پیدا میکند کاسب اهل دلی میگفت رزق خویش را صبح ها از گـوشۀ چـشمت تـمـنّا میکند
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
دلم دوباره هـواى تو را به سر دارد هــواى گـنـبـدتـان را دم سـحـر دارد دلم دوباره کـنارِ تو گـریه میخواهد که گریه بر در باب الجواد اثر دارد کـنار پنجره فـولاد تو کسى میگـفت که قبل گفتن حاجت، خودش خبر دارد مگر چه میشود آقا که زائرت باشم؟ که طـعـم آب حــرم مــزۀ دگـر دارد بیا و دست مرا از کرامـتـت پُـر کن مـرا نـگـاه شـمـا بـاز انـتـخـابـم کرد گـنـاه بودم و خـاک حـرم ثـوابم کرد نسیم صحن گوهرشاد بر رُخم خورد و جـنـون عـشق تو آقا مرا جـوابم کرد همینکه نام تو را گفتم این دلم لرزید پـیـاله بودم و نـام شـما شـرابـم کـرد به زیر پاى تو بوده سرم خدارا شکر ببـین که عشق تو آقا مرا گـلابم کرد کنار تو به خـدا میتوان خـدا را دید به احترام تو نـازم که محـترم هستى امـید مـردم ایـران، یـل کـرم هـسـتى همیشه و همه جا فـوق انـتـظارى تو همیـشه و هـمه جا سایۀ سـرم هستى اگر که صحن و سرایت نبود، میمُردیم براى مردم این خاک، مغـتـنم هستى دوباره روضه بخوان تا که جان بگیرم من تو سینه سوخـتۀ صاحب عـلم هستى قسم به کعبه که عیناً خود مطافى تو «کـبوترم نـشدم تا کـبوترت گـردم» کـبـوتـر حـرم و جـلـد مـنـزلت بـاشم کـرامـتت که به دریـا شده شـبـیـه آقا چه میشود که کمى خاک ساحلت باشم؟ نشسته چشم ترم در مسیـر نیـشابور به این امید که گردى به محملت باشم دلـم مـیـان هـمـه زائـران تو گـم شـد نـسـیـم مـاه مـحــرم وزیــده آقـاجـان دوبـاره مـوقـع گـریه رسیـده آقا جان براى غصۀ جدت چه کار باید کرد؟ بگو بمیـر برایش…به دیـده آقا جان خـدا کند بـشـود نـوکـرىِ این نـوکـر قـبـول مـادر قـامـت خـمـیـده آقا جان شـمـا براى فـرج لااقـل دعـایـى کـن که یاس حضرت زهرا تکیده آقا جان میان شعر شما حرف کـربلا شد باز زدن به سینه ز غم با من و نوا با تو دوباره شـور عـزا با من و دعا با تو نوشتن از حرم و داغ خـیمهها با من گریـز روضۀ کوچه به کـربـلا با تو نوشتن از سر و دستى که شد قلم با من زدن به سینه و خواندن ز خیمهها با تو زبان گرفتن و هق هق ز عمق دل با من نفس نفس زدن و گریه بیصدا با تو غمین ز داغ گـلـو و لـب امـامـى تو تمام غصۀ تو غصههاى عاشوراست دلیل گریۀ تو ماجـراى عـاشوراست به خاک حجـره اگر سر گـذاشتى آقا فقط براى حسین و براى عاشوراست بگو براى چه آخر به آب لب نزدى؟ یقین که علت آن تشنههاى عاشوراست مدافعان حرم را خودت دعا گو باش که این صدا به خدا هم نواى عاشوراست مرا به سمت حرم پر بده،صدایم کن
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
سنگ بی ارزش کنار تو زبرجد میشود سنگ قـبر دوستـانت نیـز مـرقـد میشود تو تـمامـیِّ صفـات خـوب را داری ولـی «رأفتت» بین صفت هایت سـرآمد میشود ذات قـدسیِّ تو هرگز قـابل ادراک نیست هرکه در ذاتت تفکـر کرد مُـرتد میشود عـالـم آل یـهـود از عـلـم تو مـغـلـوب شد پـس اسـیـر عــالــم آل مـحــمّـد مـیشـود گنبدت از بسکه جذاب است ای شمس الشموس صبح ها خورشید هم مجذوب گنبد میشود بنـدگـی را از کـبـوتـرهای جـلـد آموخـتم در حـرم عـبـد فـراری هم مقـیّـد میشود گرچه با چشمم ندیدم، با دلم حس کردهام از کـنـار زائـران تو مـلـک رد مـیشـود زائرت هـرجا رود حتی اگر حاجی شود در کـنار کعـبه هم دلتـنگ مشهد میشود زائرت هر قـدر در مشهـد بـماند، عاقـبت بـاز بـین رفـتـن و مـانـدن مُـردد میشود وقت مرگ و قبر و محشر چشم بر راه توأم تو نیایی خوب من، اوضاع من بد میشود
: امتیاز
|
مدح حضرت علی بن موسی الرضا علیهالسلام
کلامش نور، فعلش خیر، نامش دلنشین باشد دلـیـل عـالـم ایجـاد بـایـد ایـنـچـنـین باشد یکی از معجزات حضرت موسی بن جعفر اوست عـلیّ سوّم و دست خـدا در آستـیـن باشد هوالاول، هوالاخر، هوالظاهر، هوالباطن رضا آئـیـنۀ فـضل امیـرالمـؤمنـیـن باشد رضی الله عنهم و رضوا عنه است، شأن او به قرآن بهترین مصداق آیات مبین باشد حدیث سلسله پای دلم را قرص و محکم کرد ولای حضرتش تنها مرا حصن حصین باشد شبیه تک تک اجداد خود باب نجاتم شد نخی از ریشۀ سجادهاش حبل المتین باشد بجز او چه کسی با حُسن رفتار و صمیمیت سر هر سفره با جمع غلامان همنشین باشد؟ کجا رد میکند از محضر خود سائلانش را کسی که دامنش باب الحوائج آفرین باشد ادب شرط قدم برداشتن در نزد آقایی ست که دربان حریمش حضرت روح الامین باشد شکوه بارگاهش را که دیدم با خودم گفتم بهشتی هم اگر روی زمین باشد همین باشد از اینجا دل به سوی آسمانها راه پیدا کرد حریمش مهبط الوحی و به نوعی مهد دین باشد تلاقی میکند اینجا نگـاه سائل و سلطان چرا که آستانش نقطۀ عطف زمین باشد گره وا میشود از کارها با یک "امین الله" به قدر یک سر سوزن اگر در دل یقین باشد اگر مولا سراغـم را نگیرد روز وانفـسا بدون شک حسابم با کرام الکاتبـین باشد منِ بد را ضمانت میکند جای تعجب نیست تعجب میکنم روزی اگر که غیر از این باشد همیشه وقت پابوسی تمام ترسم از این است مبادا این زیارت، این سلام آخرین باشد کسی از عهـدۀ مدح و ثنـایش بر نمیآید همیشه سهم بیت آخر من نقطه چین باشد
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیه السلام
آرام نـمـودی تـب و تـاب هـیـجـان را جوشاندهای از شوق خودت هر غلیان را اینگونه رضا کردهای از خود دو جهان را هم رونق کار از می و میخانه گرفتی هم عقـل ز هر عاقـل و دیوانه گرفتی در پاسختان مانده هر استادی و رندی هر عـالـم ایـرانی و یـونـانی و هـندی اســلام بــدون تـو درونــمـایـه نــدارد گـردن کـشی بـی خـردان پـایـه نـدارد لبخـنـد زدی شعـر در اوهـام من افتاد زآن روز خرابت شدم ای خانهات آباد! دربان جنان دل به در صحن شما بست دالان بهشت است همین راهرو این بست جبریل کـمر بسته به فـراشی صحنت حور و پریان گرم گهر پاشی صحنت نو شاعری آمد به حـرم دفـترش افتاد شد خیره به گلدسته کلاه از سرش افتاد هرکس که تو را داشته اثنی عشری شد ایام خوش آن بود که با تو سپـری شد هرجای دگر رفـتـم از آن خـیر ندیـدم یک مرتبه “برگرد” از این در نشنیدم هر شـاه شـده خـادم دربـار تو چـنـدی پـر وا کـند از بـام تو در دام کـمـنـدی ای ضـامـن دنـیـای مـن و آخـرت من ای کاش به درکت برسد معرفت من! با جـنـس خـرابم شدهام وصلۀ ناجـور هرشب به سلامی بشوم زائرت از دور
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
بـار دگـر لبـم شده یـار و رفـیق من گردیـده واژههای محـبت شفـیق من با خط خوش به رنگ دل آرای کبریا اندر هوای تو نفسم جور دیگریست با تو عزیز حق هوسم جور دیگریست سرچشمۀ تمام حدیث و سخن تویی تابنده نـور روشن هر انجـمن تویی بوی بهشت رسد ز شمـیم سرای تو شکـر خـدا نـگـار منی ثامن الحجج در هر کجا قـرار منی ثامن الحجج جـانم شود فـدای نگـاهت اباالحـسن بـاز آمده غـلام سیـاهـت ابـاالحـسن نا دیـده عاشقـت شدهام مهـربان من صحن نو و عتیق تو باشد جنان من زیـبـاتـرین تـلاوت روی زبـان من نام تو جـان دهـد به تن بیتوان من میـلم کـشیده بـاده زنم از سبـوی تو مستم نموده عطر دل انگیز کوی تو یعـقوبم و گره زدهام دل به موی تو امیـد عـالـمـی شـدهام رو بـسوی تو از دست تو رسد نـمک زنـدگی من معـنـا دهد کـنار تو این بنـدگـی من پـایـان شـعـر من شده آقا امـان بـده من مُردهام به مُردۀ بیچاره جان بده مسکین خسته را تو بیا قرص نان بده من را تحولی تو ببخش و تکان بده خدمتگـزار مخـلص دارالشفاء شوم
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
سائل، اگر کنار کـریمی رصد شود عالم اسیر ذکر «رضا جان مدد» شود پس میشود که عبد عبید شما شویم وقتی ردیف قافیههامان “شود” شود امشب شبـیـه ابـر بـهـاریـم یا رضا امشب به قلب مرده جلا میدهد رضا حال و هوا به چشم گدا میدهد رضا امشب دخـیل پنجره فـولاد میشویم عـاشـق بـیـا تـرنّـم انـفـاس را بگـو ابـراز وجـد سـودۀ الـمـاس را بگـو اهـل حـرم عـمـوی رقیه شهـیـد شد دست از تنش جدا شدهای خاک بر سرم آهش چه نارسا شدهای خاک بر سرم آقا ببـخـش روضۀ تان نـاتـمام مانـد
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
غزل به وصف تو، دلخواه میشود گاهی اسیـر دست شعـف، آه میشـود گـاهی ز معجـزات نگـاهت یکی هـمین باشد که کـوه غـم به دلـم کاه میشود گاهی همان زمان که زند پر به صحن گوهرشاد سعـادتیست که هـمراه میشود گاهی و آن گدا که فقط آب و نان طلب کرده ز بـارش کـرمت شـاه میشـود گـاهی جمال خادم پیر تو بس که نورانیست خجـل ز تابش خود ماه میشود گاهی اگر چه روسیهم،عاصیم، بدم، رحمی فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
خوشم از رعـایای شمس الشّمـوسم گـرفــتـار عـشـق انـیـس الـنّـفـوسـم کجا بیپـنـاهـم در این وادی عـشق پـنـاهـنـدۀ لـطـف سـلـطـان طـوســم اگر بـدتـرین بـنـده بـاشم که هـستـم مـیـان حـریـمـش سـراپـا خـلـوصـم شـفــا مـیدهــد خـاک روی لـبــانـم اگر خـاک صحـن رضـا را ببـوسم ز بـس بـا شـراب محـبـت عـجـیـنم بـدون مـحـبـت خـمـارم، عــبــوسـم دهـان وا نـکـردم بـه مـدح بـزرگی فـقـط حرف سلطان شود، چاپـلوسم امـیــر عــطــوفــم ســلامٌ عـلــیـکـم امــام رئـــوفـــم ســلامٌ عــلــیــکــم چه خوب است پشت و پناهم تو هستی همیشه فقـط تکـیـه گـاهـم تو هستی اگـر رو سـپــیـدم غـلام تـو هـسـتـم امـیـدم اگـر رو سـیـاهـم، تو هـسـتی چه پیوند خوبی است بیـن من و تو منم رعـیت و پـادشـاهـم تو هـسـتی کـسـی کـه بـرایـم نـمـوده هـمـیـشـه بـساط دعـا را فـراهـم، تـو هـسـتی نمیخواهم از تو به غیر از خودت را تـمـنـای اشـک نـگـاهـم تـو هـسـتی بُـوَد هر کـسی جـز تو و خـانـدانت چو بی راهه و شاه راهـم تو هـسـتی خودت تا به مشهد دلم را کـشانـدی به این دل که پر زد سویت عاشقانه بــده گــوشـهای از حــرم آشـیــانــه رضاجان، رضاجان، رضاجان، رضاجان شـده ذکـر تـسـبـیـح مـان دانـه دانـه رسیده به ما عـشق، سیـنه به سیـنه کـشیـدیـم این بـار، شـانـه به شـانـه نـوای مــرا مـیخـری از کـرامـت مـیــان نـــواهــای نـــقــاره خــانــه ز بس جامعه خواندهام، هر فرازش شــده بــیـن آب و گــلــم جــاودانــه رئــوفـی و طـاقـت نـداری بـبـیـنـی شــود اشـک چـشـم گــدایـی روانـه بـه من دل بـریـدن نـمـیآیـد اصـلاً دلـت را شـکــسـتــه گــنــاه زیــادم ولـی آمــدم، پـشـت بـاب الـجــوادم زمین خوردهام من، ولی با نگـاهت بـه شـوق طــواف حــرم ایـسـتــادم هـمـیـشـه زدم بـوسـه بـر آسـتـانـت سـرم را بـه خـاک سـرایـت نـهـادم ز جـنّـت شـدنـد زائـرانـت به هر دم خـلیـل و سلیـمـان و یعـقـوب و آدم توعیسی دمی؟! نه به قرآن قسم که مسیح است در معجـزاتش رضا دم زمـانی که جـان میرسد بر دهـانـم بـیــا و بـرس آن دقــیــقــه بـه دادم چه کم میشود از تو من را بخوانی؟ امـان از دمی که مصیبت چـشیـدی زمین خوردی اما زمین را نـدیـدی اباصلت بر صورتش زد هـمین که عـبـا را به روی سر خـود کـشیدی چه تکرار سختی است در بین کوچه نـشستی، دویـدی، نـشستی، دویـدی الا ای امیری که شمس الـشمـوسی چه خاکی شدی تا به حجره رسیدی لبت تشنه بود و چنان اشک شمعی بـه یـاد غــریـبـی جـدت چـکـیــدی خودت روضه خواندی که ای شمر ملعون لـبِ تـشـنـه جـد مـرا سـر بــریــدی چه خوب است در لحظۀ احتضارت
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
یک عـمر فـقط بر در این خانه گـدایم دلدادهترین شخص در این صحن و سرایم هر روز من از عشق تو دم میزنم آقا پیچـیده به گوش همه این حزن صدایم من عـبد گـنهکـار و تو ارباب رئـوفی تغـیـیر کـند با تو فـقـط حـال و هـوایم مـن مـدعــی عــاشـقـی روی نـگــارم از عشق فـقـط آه و شـرر مانـده برایم هـستی تو طبیب دل بیـمار و غـمـیـنم داروکــدۀ نــام تــو داده اسـت دوایـــم من با تو شوم دور ز غم های دو عـالم بـیلـطف تـو دانـم که گـرفـتار بـلایـم لطفت که زیاد است نظر کن به من زار بگـذر تو از این بار گـناهان و خـطایم آقـا بـه جــوانـی جــوادت نـظـرم کـن من هم که جـوانم زکرم کن تو دعـایم با اینکه فـقـیـرم هـمه جا جـار زنم که مشمـول عـنایـات و کـرامـات رضایم حـاجـی تـو طـواف حـرم الله نـمـودی مـن مـفـتـخـرم مُـحــرِمِ ایـوان طـلایـم هر بار که زائر شدهام گـفتم و خواندم انگار که در عـرش و سما پیش خدایم از لـطف شما هست اگر در همۀ عمر من روضه نشین در غم آن رأسِ جدایم با چـشم پُـر از اشک حبـیبت بنـویـسد با دست تو امضا بـشود کـرب و بـلایم
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
ای آفـتاب، سایـۀ خـورشید گـنـبدت باغ بهـشت، باغـچۀ شهـر مشهـدت مـا را نـوشـتـهانـد مـیـان اسـیــرهـا از عـاشقـان درهـمِ زلـف مجـعـدت دنیا فـقـیـر آمد و سرمـایه دار رفت حاتم درست میشود از لطف بیحدت قـبل از ولادتت به ولایت رسیدهای جبریل خواند «عـالم آل محـمدت» ما که صدا زدیم تو را “یا ابالجواد” ای جـان مـا فـدایـیِ فـرزند ارشدت حاجات ماست یا عدد پنج یا که هشت ای خـنـدهات تـبلـور طبـع دچـار ما از تو گرفـته وام شرف، اقـتـدار ما خـتم خـزان ماست تجـلـی گـنـبـدت صحن بهشت توست شروع بهار ما صلح است بین آینه و سنگ این حرم دل رحـم تـر نـبود از آئـیـنه دار ما ما با کـدام سجـده تـشکـر کـنـیم که افـتاده دست دامن تو کـار و بار ما وقتی که اشک ریخت همه فیض میبرند بایـد نشـست مـوقـع گـریه کـنـار ما ای بـانـی بـهـشت حـریـم مـکـرمت پرواز میدهیم پری را که بسته نیست با بوسه میزنیم دری را که بسته نیست مـا درد میکـشیم اگر داد میکـشیم درمان نمیکنند سری را که بسته نیست یک عمر ما به لطف شما تکیه کردهایم بر ما نبند آن نظری را که بسته نیست تو قـول دادهای که ببـنـدی بیا بـبـند پلک امید محتضری را که بسته نیست با در زدن به هر چه بخواهیم میرسیم از ما نگیر پشت دری را که بسته نیست دنـبـال نــور آمـدههـا را نـگـاه کـن مشهـد امیـد داد که ما زنـدگی کـنیم با ذکـر یا امـام رضا زنـدگی کـنـیم گـفتیم خرج زندگی و گفت پای من یعـنی اجـازه داد گـدا زنـدگـی کـنیم یا ایهـا الـرئـوفِ سـر راه مـانـدههـا جا هست در کنار شما زندگی کنیم؟ مُردن به پای عشق تو عین سعادت است حالا که عاشـقـیـم چرا زنـدگی کنیم ما دل به زلف پنجره فولاد بستهایم تا با برات کرب و بلا زندگی کـنیم «زلفـت اگر نـبود رهـایی نداشتـیـم اصلا به خاک پات سرم دوخته شده امّـیـد مــادر و پــدرم دوخـتـه شـده زیر نظـر گـرفته مرا مهـربـانیات ازاین نظر به تو نظرم دوخـته شده مثـل کـبـوتـران تو جـلـد حـرم شدم طوری که در هوات پرم دوخته شده دست گـدا بهانه به دست تو میدهد چشم گدا به دست کـرم دوخـته شده هر سال به زیارت مخصوصۀ شما رزق مـحـرم و صفـرم دوخـته شده «خود را شبیه ابن شبیب تو میکنیم با یاد یوسفی که تنش پیرهن نداشت بر روی خاک بود و سری بر بدن نداشت یک عده میزنند و یک عده میبرند انگشتر و عبا و ردا ظاهراً نداشت این ضربههـا اجـازه نـدادند پا شود از زیر چکمهها نفسِ پا شدن نداشت در بوریا که ریخته شد جمع شد حسین پس بیکفن نبود کفن داشت تن نداشت میگفت خواهرش لب گودال قتلگاه این رو به قبله اینهمه نیزه زدن نداشت زینب که هست مادرمان را صدا نزن
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
در این حریم ذکرم، یا رب و یا کریم است دستم اگرچه خالیست، خرجیم با کریم است کم میشود مگر از این سفره هر چه بُردند؟ وقتی طرف حساب شاه و گدا، کریم است بـیـهـوده زائـرانـش دست کـرم نـدارنـد هر کس شد آشنـای این آشنا کـریم است تضمین ذکر یا مَن یُعطِی الکثیر من اوست گرچه زیاده خواهم، او منتها کریم است با این همه گـنـاهـم، فوراً مرا بغـل کرد من بـاورم نمیشد، اینـقـدرها کـریم است نـوکـر غـریـب بـاشد، مـولا نمیپـسـنـدد گـفـته سه جا میآیم، آقای ما کـریم است اصلا ًبهشت یعـنی در این حـرم نشستن امروز با رضاییم، فـردا خـدا کریم است بـاب الجـواد بـودیـم، دیـدیـم کـاظمـیـنـیـم باب الرضا نوشته، ابن الرضا کریم است هر جا که روضه بوده، بالا نشسته زهرا آنکس که بُرده من را، تا کربلا کریم است بردند مثل نذری، هرعضوی از علی را این جسم قطعه قطعه، روی عبا کریم است
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
خیرت رسید و عبد معاصی عطا گرفت پست و حـقـیر عـالـم امکان بها گرفت رو بـر تو کرد با هـمـۀ روسیـاهـیـش از گوشه چشم نافـذتان او شـفـا گرفت آقا ردش نکن که امـیـدش فـقـط تویی با صـد امـیـد کـوبـۀ بیت الـولا گرفت جانی دوباره در تن بیجان او نشست تا عـشـقـتـان میان دلش را فرا گرفت یا ایـهـالـرئـوف و ز لـطف مجـسـمت بیدست و پاترین بشر دست و پا گرفت بخـشیـده شد تـمـام گـنـاه و خـطای او وقـتی قـدم در آن حـرم با صفا گرفت شـبـنـم ز دیـدۀ تـر او بر زمین چکـید بـا زائـرین تو چـو دم یا رضا گـرفت یا ایهـاالـکـریـم و به عـشـق نـگـاه تـو بنگر دراز، دست خودش این گدا گرفت قربان نام تو که گـره را گـشایش ست بایـد که نام اطهـرتـان را طـلا گرفت هرکس زآب دلکـش این بارگه چـشید دیگـر کـجـا نـشانـه ز آب بـقـا گرفـت من از لـبـان عـاشـق رنـدی شـنـیـدهام اینجا ز رأفت تو شـود کـربـلا گـرفت بیشک نشسته دردلـتان مهر نـوکری کو در حرم نوای شه سر جـدا گرفت گفتی که گریه کن تو به جد غریب ما یابن الشبیب گـریـۀ تو هر کجا گرفت ما هم به رسم و کار شما گریه میکنیم هرجا کـسی زماتـم جدت عـزا گرفت شعـرم تمـام، حـرف دلـم نا تـمام ماند آهی زیاده تر ز سـرش از شما گرفت
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
کـم کـم مسافـران سحـر را خـبـر کنید با ذکر یا حـسیـن به مشهـد سفـر کـنید داریم اهل رحمت مخصوصه میشویم
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
عشق در واژه نمی گنجد و معنا نشود عـاشـقـی با اگـر و شـایـد و امـا نشود دیر اگر راه بیـفـتـیم به یـوسف نرسیم سـر بـازار کـه او منـتـظـر مـا نـشـود
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
ایـنجـا ره امـیـد کـسی سـد نـمی شود کس نا امـیـد از حـرمت رد نمی شود اینجا دعا به مرز اجابت رسیده است راه دعـای اهـل دعـا سـد نـمـی شـود مهمان این حریم بهشتی، بهشتی است حـال کـسی که با تو بود بد نمی شود بین همه ز رأفت تو صحبت است و کس مانـنـد تو به مـهـر زبـانـزد نمی شود ای انعکاس مهر چـنان تو کسی دگر آئـیـنـه دار خُـلــق مـحـمـدّ نـمی شـود حسرت بَرد کسی که به چندین بهار عمر بـهـر زیــارت تـو مـقــیّـد نـمـی شـود هرکس رسیده است به جائی ز لطف توست بـی الـتـفـات تـو که مـؤیـد نـمی شـود بی بهره از ولایت تو روز رستخـیز مـسـتـوجـب عـنـایـت ایـزد نـمی شود بسیار رفته است «وفائی» سفـر ولی جائی دگر به خـوبی مشهـد نمی شود
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
این بار هـم بـیـا و دو چـشـم تـری بده بـالـم شکـستـه است تو بال و پری بده حالا که قصد کرده دلم در به در شود از آن شراب کهـنۀ خود سـاغـری بده ازمن مرا بگیر و خودت را به من بده از مـن مـرا بگـیـر و منِ بهـتری بـده من سـال هـای سال بـدون تو مـانـده ام بر آسـمـان بـی کـسـی ام اخـتـری بـده تا زنـده ام حــوالــۀ جـایـی نـکـن مـرا نـعـش مرا به دست کس دیگـری بـده افـسـوس می خـورم نشدم همجـوار تو پـس افـتـخـار خـادمی و نـوکـری بـده جـاروکش ســرای تـوأم؛ یا اباالحـسن شـکـر خـدا گـدای تـوأم؛ یـا اباالحـسن در بین سینه شوق حریم تو بی حد است اصلا تمام دلخوشی ام شهر مشهد است وقتی که در حـیـاط حـرم راه می روم پایم به روی عرش و دلم روی گنبد است پـایـم به غـیـر راه تو جـایـی نمی رود عمریست درمسیر تو در رفت وآمد است با دست خالی آمدن من که عیب نیست با دست خالی ام بروم بر شما بد است این آستـان قـدس به نـام کسی ست که سلطان طوس و عـالم آل محـمـد است یا حضرت رضا به دلم یک نگـاه کن حـال مرا برای خودت رو به راه کن
: امتیاز
|